استعدادیابی تخصصی کودکان و نوجوانان (قسمت دوم)
قسمت دوم استعداد و استعدادیابی تخصصی کودکان و نوجوانان،در این قسمت سوال های مطرح می کنیم که اکثر والدین برای کودکان و نوجوانان خود از ما پرسیده اند و ما به آن سوال ها پاسخ خواهیم داد.
( قسمت اول…… استعدادیابی تخصصی = با کشف طلا و گنج می باشد ➡ )
(در قسمت پیش درمورد”به تعریف استعداد و استعدادیابی پرداختیم
و دیدیم که آیا همه دارای استعداد هستند یا خیر؟)
استعدادیابی کودکان و نوجوانان قسمت دوم
و در ادامه……
ما در گروه روان نو قصد داریم، تا به استعدادیابی تخصصی بپردازیم، پس با ما همراه باشید.
اگر کودکی چند استعداد برابر داشت چه کنیم؟
برخی کودکان در سنجشی که توسط روانشناسان متخصص صورت میگیرد.
ممکن است در استعداد های جسمانی، فکری، دستی، هنری نمراتی برابر کسب کنند.
در این گونه موارد تنها کسی که میتواند انتخاب نماید فقط خود کودک میباشد.
آنچه که مهم است علاقه و کشش کودک است.
وظیفه والدین این است که به فرزندانشان حق انتخاب دهند.
و اگر در بین راه کودک به استعداد و توانایی دیگری که دارد علاقه نشان داد،
والدین بایستی نه تنها راه را برای او باز نمایند، بلکه بایستی او را نیز تشویق نمایند.
چه بسیاری از بزرگسالانی که می گویند” من استعداد فلان کار را داشتم، ولی مانعم شدند“
در عصر کنونی درک بهتر کودکان، گوش سپردن به صحبت های کودکان و قبول یا عدم پذیرش خواسته های آنها با دلایل منطقی چنین موقعیت هایی را کمتر پدید می آورد.
استعدادیابی تخصصی ضامن آینده کودکان ما
نیازی نیست که فرزندان ما در تمامی زمینه های استعدادیشان فعالیت کنند، در آن زمینه ای که استعداد و علاقه دارند، کافی(و عالی) است پس قطعا این موضوع نیاز به استعدادیابی تخصصی دارد تا آینده کودکانمان تضمین شود.
اگر کودکی در چندین زمینه دارای استعداد باشد چه کاری بایستی انجام داد؟
پر واضح است که در مسیر تحصیل و شغلی کودکان بایستی استعداد خاصی را برگزید،
و برای وارد شدن به جامعه و دنیای کار آن استعداد را پرورش داد.
پس والدین نباید به طور همزمان کودک خود را وارد تمامی زمینه هایی که دارای استعداد می باشد کند.
چرا که کودک مطمئنا دچار خستگی و دلزدگی ناشی از فعالیت های مختلف و متنوع میگردد.
و همین خستگی موجب دلسردی و گرفتن انگیزه کودکان می شود، لذا کودکان به ادامه راه نمی پردازند.
بسیاری از والدین می خواهند کودکشان به آن آرزوهایی که خود داشتند ولی نتوانستند به آن دست یابند، برسند.
ولی دریغ از اینکه این امر جواب معکوس خواهد داد.
نکته ای که والدین بایستی به آن توجه نمایند این است که میان علاقه و استعداد کودک بایستی تفکیک قائل گردند.
چه بسیاری از والدین که تصور میکنند که چون فرزندشان به یک زمینه کشش و گرایش دارد، پس استعداد دارد.
این علاقه مندی ممکن است در اثر تاثیر پذیری از تلویزیون و اینترنت باشد.
و یا تاثیر دوستان کودک باشد.
به عنوان مثال ممکن است کودکی به فوتبال بسیار علاقمند باشد.
ولی این علاقه مندی حاکی از این که دارای استعداد ورزش فوتبال است نخواهد بود.
آیا کودکی بدون توانایی خاصی وجود دارد؟
بسیار فراوان و شایع است که کودکی از استعدادی برخوردار است ولی هنوز کشف نگردیده است.
در نتیجه در مسیر پرورش قرار نگرفته است.
هیچ کودکی نیست که دارای استعداد خاصی نباشد،
مگر آنکه دارای نقص ذهنی باشد ( اما در برخی از موارد دیده شده که این افراد نیز دارای استعداد هستند)
از این روی باید هر کودکی را تست کرد تا توانایی خاص او مشخص گردد.
اگر کودکی فکر کند که استعداد خاصی دارد و در واقع آن استعداد را ندارد، چه باید کرد؟
در اینجا به کودک مهلت داده شود تا به زمینه خاص مورد علاقه اش بپردازد.
زمانی که باید در نظر گرفت بین یک سال تا هجده ماه است.
در طی این مدت کودک باید کاملا از سوی والدین حمایت شود، گویی فرزندشان واقعا دارای چنین استعدادی است.
اگر کودک به نتیجه ای نرسید، خود پی می برد که فاقد آن استعداد است و راه را اشتباه رفته است.
این زمان سپری شده کاملا از بین نرفته است.
کودک در طی این مدت به کسب مهارتهایی پرداخته که حتما برایش مفید خواهد بود.
و همچنین از نظر روانی نیز پخته تر می گردد.
اگر کودکی فقط، در ابتدا بسیار مستعد(پرتلاش) خودش را نشان داد(خسته شد) چه باید کرد؟
در اینجا مهمترین کاری که در استعدادیابی کودکان بایستی صورت بپذیرد این است که اول باید دید آیا کودک از ادامه آن کار هنوز هم لذت می برد.
برای این کار بایستی با ذهن باز عمل کرد.
بسیاری از والدین کاری که خودشان موفق به انجامش نشداند را از کودکشان انتظار دارند.
وقتی کودکی پا به زمینه ای می گذارد که مناسبش نیست، خیلی زود به سقف موفقیت می رسد
و دیگر نمی تواند بالاتر برود.
اگر کودک به هر دلیلی نتوانست ادامه دهد، باید به او استراحت داد.
اصرار بر ادامه هیچ فایده و ثمری ندارد.
همچنین قطع کردن آن فعالیت هم برای همیشه نیز امری نادرست است.
چرا که موجب می شود که کودک دیگر نتواند به آن برگردد.
باید بررسی گردد که آیا کودک علاقه ای به ادامه دادن دارد؟
در صورت مثبت بودن پاسخ، کودک می تواند کارش را ادامه دهد.
و اما اگر از ادامه دادن کارش خسته و بی انگیزه شده باشد، او می تواند کارش را رها کند
و وقت آن رسیده است که به زمینه ای دیگر بپردازد.
والدین بایستی کودک را تشویق نمایند.
بایستی به کودک اطمینان داد که می تواند موفق شود
و هنگامی که پیشرفت هر چند کوچک داشت، باید مورد تشویق قرار گیرد.
البته نباید از او انتظار داشت که در این زمینه به خصوص به مدارج بالا برسد.
کودک با نگاهی واقع بین می تواند به کارش ادامه دهد
و چه بسا در صورت تلاش فراوان ممکن است پیشرفت قابل ملاحظه ای بکند.
آیا ممکن است کودکی در زمینه ای خاص استعداد کمی داشته باشد، اما سالها بعد در همان زمینه بسیار با استعداد نشان دهد؟
این امر بسیار اتفاق می افتد، چرا که انسان ربات نیست که بر مبنای صفر و یک تعریف شده و حتی استعدادیابی اش هم به صورت دیداری باشد.
برخی از کودکان به کندی پیش می روند، اما چنین چیزی مانع از رسیدن به مدارج بسیار بالا نمی گردد.
نکته مهم این است که به اینگونه افراد باید زمان بیشتری داد.
و حتی با صورت تخصصی به استعدادیابی آنان پرداخت.
نمونه بارز این دسته از کودکان آلبرت انیشتین است.
او در دوران کودکی شاگرد متوسطی بود و حتی در درس شیمی هم بسیار ضعیف بود.
اما همین شاگرد متوسط با تغییر انگیزه در خود توانست به مدارج بالای علمی دست پیدا کند
و نظریه معروف نسبیت را مطرح نماید.
کودکی که به کندی حرکت می کند ممکن است در زمینه ای کم استعداد نشان دهد، اما در بزرگسالی در آن بدرخشد.
این دقیقا همان چیزی هست که در استعدادیابی کودکان بهتر به آن پرداخته می شود.
باید به کودک انگیزه یا اجازه داد تا خود انگیزه ای برای تلاش بیشتر بیابد.
صبر، توجه به کودک و مهر ورزیدن به او از عناصر اصلی موفقیت این دسته از استعدادیابی کودکان و نوجوانان است.
نقش انگیزه در استعدادیابی کودکان
انگیزه نقش مهمی در تحقق بخشیدن به استعدادیابی افراد دارد.
به خاطر باور پذیری بالای کودکان این عامل(انگیزه) نقش مهم تری در استعدادیابی کودکان خواهد داشت.
افراد بسیاری وجود داشته اند که هم از لحاظ وراثت و هم از لحاظ محیط شرایط بسیار عالی داشته اند و حتی استعدادیابی هم شده اند،
اما هیچ گاه نتوانسته اند به کار مهمی دست بزنند.
به نظر می رسد در این میان یک عنصر وجود دارد که نقش تعیین کننده ای در سرنوشت انسانها ایفا میکند؛
و آن عنصر انگیزه یا گرایش می باشد.
همه ما افرادی را می شناسیم که در سنین پایین تر در کاری، واقعا خوب و عالی ظاهر شده اند.
این مهارت ها یا توانایی ها احتمالا در سنین خیلی پایین بروز کرده اند و همین بیانگر استعداد ژنتیکی آنها بوده است.
به نظر میرسد که این افراد در محیطی پرورش یافته اند که به رشد آنها در این زمینه کمک کرده
یا آن را پرورش داده است، اما هرگز قدمی در جهت رشد مهارت خود برنداشته اند،
یا تا جایی که دیگران انتظارش را داشته اند، پیش نرفته اند.
مشکل چیست؟
عنصری که باید اضافه می شد و استعداد این افراد را در زمینه ای خاص به حداکثر شکوفایی می رساند، انگیزه بوده است.
انگیزه در استعدادیابی کودکان و نوجوانان از ارزش بالایی برخوردار است.
افرادی نیز هستند که به وضوح استعداد یا محیط پرورش دهنده نه چندان مطلوبی داشته اند، و شاید استعدادیابی هم نشده باشند، اما توانسته اند به سطوح بالایی از موفقیت دست پیدا کنند.
انگیزه می تواند بسیار عامل موثری در موفقیت ها و آینده افراد باشد.
در عین حال که داشتن استعداد ذاتی و یک محیط غنی و رشد دهنده و
یک استعدادیابی کودکان و نوجوانان به طور صحیح توسط متخصص تاثیر فوق العاده ای دارد.
اما بیشتر افرادی که به موفقیت رسیده اند، بیشتر به علت انگیزه رشد کرده اند.
برای ثبت نام مشاوره استعدادیابی می توانید از طریق لینک زیر اقدام بفرمایید:
💡 متخصصان ما در اسرع وقت به سوالات شما پاسخ خواهند داد(نظرات شما برای ما بسیار اهمیت دارد.)